Zatrudnienie w miejscu pracy osoby niepełnosprawnej kojarzyć się może z pewnymi problemami. Często uważa się osoby ze schorzeniami za takie, które nie podołają obowiązkom powierzonym im na danym stanowisku. Ich uszczerbek na zdrowiu sprawia, że postrzegane są jako pracownicy drugiej kategorii, którzy nadają się głównie do ochrony mienia czy sprzątania. O ile żadna praca nie hańbi i każdą pracę należy szanować to należy przy tym pamiętać, że osoby takie też potrafią być ambitne. Tym czasem, pracodawcy często są niewyedukowani pod względem zatrudniania osób niepełnosprawnych i nie zdają sobie sprawy z obopólnych korzyści.
Jakie są rodzaje niepełnosprawności?
Osoba niepełnosprawna według Światowej Organizacji Zdrowia to taka, która nie posiada zdolności lub jest ograniczona w wykonywaniu czynności w zakresie przyjętym za normalny dla człowieka. Stan rzeczy wynika tu z upośledzenia lub uszkodzenia funkcji organizmu. Wyróżnić tutaj możemy trzy grupy niepełnosprawności:
Lekki poziom niepełnosprawności to taki gdzie osoba niepełnosprawna posiada dysfunkcje, które mogą być kompensowane za pomocą środków pomocniczych. Osoby te nie muszą być w pełni zależne od osób trzecich. Ich stopień niepełnosprawności sprawia jednak, że napotykają pewne utrudnienia w codziennym funkcjonowaniu. Nie są one jednak tak duże jak u osób o wyższym stopniu niepełnosprawności. Osoby takie są zdolne do wykonywania pracy.
Umiarkowany stopień występują u osób w części zależnych od osób trzecich i wymagają pewnych środków, które rekompensowały by ich funkcjonowanie. Osoby z tej kategorii charakteryzują się nie zdolnością lub zdolnością do pracy. Jest to uwarunkowane rodzajem schorzenia oraz obowiązkami jakie miały by być pełnione w miejscu pracy. Istotną kwestią jest tutaj zapewnienie niepełnosprawnemu pracownikowi warunków pracy chronionej.
Osoby o znacznym stopniu niepełnosprawności odznaczają się brakiem zdolności do pracy oraz samodzielnej egzystencji. Są one w pełni zależne od osób trzecich.
Jak wyjść z kredytu frankowego?
Ile może zarobić rencista?
Podane definicje jednoznacznie mówią jakie orzeczenie pozwala na pracę, a które nie. Rzeczywistość jest jednak zupełnie inna. Często również osoby, którym przyznano pierwszy stopień są czynne zawodowo. Pracownicy tacy mogą zarobić jedynie kwotę nie przewyższającą progu wyznaczonego przez ZUS w przeliczeniu na miesiąc. Próg ten jest uzależniony od średniego, krajowego wynagrodzenia liczonego za poprzedni kwartał. Rencista może zarobić miesięcznie do 70% jego wartości. Przekroczenie tej wartości wiązać się może z mniejszym świadczeniem. Świadczenie to może również zostać zawieszone jeśli zarobiona kwota przekroczy 130% średniej krajowej. Według komunikatu Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 11 maja 2018 roku średnie wynagrodzenie w poprzedzającym kwartale wyniosło 4622, 84 zł. Oznacza to, że renciści mogli dorobić w trzecim kwartale (1 czerwca – 31 sierpnia 2018) kwotę w wysokości 3235, 99 zł brutto. Kwota wyższa powodowała obcięcie lub zawieszenie świadczenia. Srednie miesięczne wynagrodzenie w Polsce co miesiąc ulega zmianie i kolejne kwartały wskazują na tendencję wzrostową.
W czym tkwi problem?
Rekruterzy oraz przedsiębiorcy często nie zdają sobie sprawy z profitów jakie mogą uzyskać zatrudniając taką osobę. Niestety Ci wyedukowani w tym zakresie nie kierują się dobrem osób z dysfunkcjami a jedynie własnym interesem finansowym, chcąc przyoszczędzić na kosztach zatrudnienia. Inne przypadki to takie, w którym dany projekt wymusza na firmie zatrudnienie osoby z orzeczeniem o niepełnosprawności w ramach wymogu do danego projektu. Jednak osoby posiadające dysfunkcję narządu ruchu, posiadające jedynie wykształcenie zawodowe znajdują się w znacznie trudniejszym położeniu na rynku pracy. Osoba jeżdżąca na wózku mimo ukończenia odpowiednich szkół oraz posiadania stosownych certyfikatów nie znajdzie łatwo pracy w salonie kosmetycznym czy fryzjerskim. Powodem tego jest wózek, inwalidzki. Mimo, że w takich miejscach fotele zazwyczaj można regulować a osoba na wózku jest w stanie obsługiwać klientów to pracodawcy nie chętnie patrzą na zatrudnienie takich osób. Często dla osób z orzeczeniem ratunkiem jest praca w ochronie mienia. Ale i tutaj osoba na wózku nie ma szans na zatrudnienie z powodu swojej niepełnosprawności. Ratunkiem dla takich osób są fundacje zajmujące się poszukiwaniem zatrudnienia dla osób niepełnosprawnych jednak i to nie zawsze wystarcza. Konieczne jest tutaj dodatkowe przekwalifikowanie pracownika i objęcie go programem szkoleń chociaż by z zakresu obsługi programów komputerowych i pracy w biurze. Proces taki jest czasochłonny a koszty życia trzeba ponosić nadal.
Aktywizacja zawodowa i samozatrudnienie osób niepełnosprawnych
Umożliwiają im to nie rzadko projekty z zakresu aktywizacji zawodowej współfinansowane ze środków unijnych czy Urzędu Pracy oraz dofinansowania z Państwowego Funduszu Rozwoju Osób Niepełnosprawnych. Dzięki projektom współtworzonym przez pracodawców, firm przyjmujących na staż oraz wymienione instytucje osoby takie mogą walczyć ze zepchnięciem siebie na margines. Nie należy zapominać, że to właśnie te osoby są najbardziej zagrożone społecznym wykluczeniem mimo, że posiadają szczerą chęć do pracy. W chwili obecnej istnieje na terenie Polski wiele projektów, które pomagają w zatrudnieniu, podnoszeniu kwalifikacji zawodowych, nabywaniu umiejętności twardych oraz miękkich, Wdraża się tutaj systemy szkoleń przygotowujące kandydata na dane stanowisko lub staż. Zakres takiej edukacji obejmuje warsztaty aktywizacji zawodowej prowadzonych przez trenerów personalnych, pomagających określić jasno cele kandydata. Ponadto przyszły niepełnosprawny pracownik może liczyć na kursy komputerowe, kadrowo-płacowe oraz wiele, wiele innych w zależności od preferowanej ścieżki kariery uzgodnionej z doradcą zawodowym. Innym sposobem aktywizacji takich osób jest również wsparcie ich samozatrudnienia. Istnieją projekty PFRON oraz projekty z Urzędu Pracy, gdzie kandydat może ubiegać się o dotację, która co do założenia tego terminu jest bezzwrotna po spełnieniu określonych warunków. Do otrzymania takiej pomocy należy najpierw znaleźć branżę, w której jest popyt na dobra lub usług, stworzyć biznes plan oraz uzasadnić ekonomiczną potrzebę funkcjonowania naszej działalności w danym regionie. Beneficjenci, a zatem prywatne organizacje otrzymują środki, które zostały rozdysponowane na łamach przetargu. Beneficjenci Ci w zależności od zasad danego projektu udzielają wsparcia prawnego oraz księgowego. Osoba biorąca udział w takim projekcie nie jest zatem pozostawiona sama sobie a jest wręcz prowadzona za rękę, krok po kroku przez kolejne etapy wdrażania nowej działalności. W ów czas taka osoba musi prowadzić swoją działalność przez wymagany okres, który jest okresem minimalnym. Po tym czasie wszystkie dobra zakupione w ramach dotacji stają się de facto własnością uczestnika projektu. Może to być oczywiście auto przystosowane do potrzeb osoby z niepełnosprawnością narządów ruchu, oprogramowanie dla osób słabowidzących oraz szeroko pojęte wyposażenie biurowe. Dowolność jest tutaj ogromna. Musi być jednak ona adekwatna do zapotrzebowania wynikającego z charakteru funkcjonowania firmy. Najważniejszą zasadą jest jednak tutaj by dotacja została przeznaczona na tzw. środki trwałe. Nie mogą to być zatem dodatkowe kursy i szkolenia a jedynie wszystko co prezentuje się w formie materialnej
